menderes aliusta

TELEFONDAKİ SES, BİLDİĞİN SES DEĞİLSE

Cesaretini toplayıp, birazda çekinerek
Uzunca bir zaman geçtikten sonra
Hayat seni mecbur etmişse eğer
Son umut olarak gördüğün..
O beni unutmamıştır diye
Ezbere bildiğin numarayı çevirdiğinde
Ürkek bir ses tonuyla ‘’alo’’ dediğinde
Senin bildiğin ama bir zamanlar unuttuğunsa o ses
‘’Kimsiziniz’’ diye bir soru sorulursa sana
Anlayacaksın unutulmanın ne anlama geldiğini
Son umut olarak aradığın telefondaki ses
Seni yabancı bildiyse eğer
Umudun olmayacak geri dönüşe dair
Hayal kırıklığını sende yaşayacaksın
Telefondaki seni tanımayana yaşattığın gibi
Acıların sana geri dönüşümünü
Bileceksin…Anlayacaksın…Tadacaksın
Onu terk ettiğin günü hatırlayacaksın
‘’beni unut’’derken giderken
Unutulmuş olmayı yaşayacaksın
Telefonda çok şeyler söylemek isterken
Söylenecek bir şey kalmadığını
Kelimelerin bir anlamı olmadığını göreceksin
Sen unuttuklarını bir bir hatırlarken
O hatırladıklarını bir bir unutmuş olacak
Değmezmiş diyerek silmiş olacak hayatından
Sense giderken bir çırpıda sildiklerini
Tekrar canlandırmak isteyeceksin
Senin için yazılmış şiirleri
Bak bu şiir senindi…benim için yazmıştın
Demeye çalışacaksın, kelimeler düğümlenecek
Geçmişten güzel bir anı anlatayım diyeceksin
Konuşmaya başlarken
Düşüneceksin…düşüneceksin… bulamayacaksın
Hayatından hepsini çıkarmış olduğundan
Bir ‘’merhaba’’ bile diyemeyeceksin
O haklı olmanın gururunu tadacak
Sense haksız olmanın ezikliğini yaşayacaksın
Bir şey söylemek isterken
Ahizedeki ellerin titreyecek
Dudakların düğümlenecek
Gözlerin dolacak
‘’beni affet’’ bile demeye cesaretin olmayacak
Ona yaşattıkların yakacak seni
Verip de tutmadığın sözleri hatırlayacaksın
Ona söylediğin her acı söz
Bir bir yüreğini yakacak
Bastığın her yolda onu görüyor
Duyduğun her seste onu duyuyor
Baktığın her yerde onu görüyor olacaksın
Ürpereceksin….korkacaksın
Pişmanlık duygusu kemirecek içten içe
Geriye dönüşün olmadığını göreceksin
Sadece onun telefondaki sesinden mutlu olacaksın
Mutluluk oyunu oynayacaksın kendi kendine
O geçmişten nefret yükü taşıyacak
Bir bir boşaltmak isteyecek sana kinini
Ne söylerse söylesin kızmayacaksın
Ağlayarak kabul edeceksin, susarak
Bir kelimesine bile cevap veremeyeceksin
Dilin varmasa da
Gönlün el vermeyecek
Kabul etmiş olacaksın
Onun haklı zaferi karşısında
Benliğinin işgaline ses çıkarmayacaksın
Özür dilemeye yüzün olmayacak
Mağlubiyeti bile haklı göreceksin
Telefon elinde sadece dinleyeceksin
Her söylenene susacaksın
Pişmanlığı yaşayacaksın
Ama anlatamayacaksın
İstesen de seni dinleyen olmayacak
Telefondaki ses bildiğin ses değilse
‘’hoşçakal’’ diyecebileceksin sadece
Ama cevap beklediğin cevap olmayacak
Umudun kalmayacak
Istırabın en acısı senle olacak
Söylenecek söz kalmayınca kapanacak telefon
Beklemediğin anda
Yaşanan hayal kırıklığı
Yaşanan umut değil
Yaşanan pişmanlıktır artık
Bir köşeye dizlerinin üstüne çöküp
Ağlayacaksın…daha önce hiç ağlamadığın kadar
Telefondaki ses eski ses değilse
Umuttta bitmiştir artık


Menderes ALİUSTA
24 KASIM 2011

Bu şiir toplam 592 kez okundu.
25.02.2013 16:08:54

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı