A.Ziya

eşime

elinden boşanan mavzerlerin en delisiydi
akamaz bir daha hiçbir zaman sana
sularda soldu çiçekler ağaçlarda güller kurudu
nerede kaldı akşamın o güzel boynu?

gelemez hiç bekleme.
sırılsıklam mıydı gürül gürül müydü
aşktan yanıp tutuşurdu canım tenim
oracıkta kaldı,
üşüdü.

ah! Sen miydin yoksa gündüzlerce gecelerce dolu dolu özlediğim…
bir şeycik demedi mi hiç kimse?
tanımazlar bilmezler üstlenmezler nasıl da seviyorum oysa
biraz da kıskancım
biri alıp da kıyıcığımdan sessizce giderse.

denizler düz ovalar her türlü topraklar yemyeşillik
koşamazlar atlayamazlar çekip de sürükleyemezler
içimde bağdaş kurarak oturan yalnızlık
kalbimin otuz altı yıllık esmeri
sökemezler alıp da götüremezler.

yavrum, karıcığım nasıl da yangınlaşıyor içim
ben bu kuytuluklarda neyi doyana kanana değin içtim?
tanıyan arkadaşlarımın bir teki bile hiç bilmez
evimi-barkımı süsleyen olgun mu olgun bir cansın ki
biricik sevgilim!

A. ZİYA

Bu şiir toplam 1.220 kez okundu.
30.04.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı