Emre İlkay Aytekin (Emre İlkay Aytekin)

YÜREK TİTRİYOR

Yüreğimde bir şiir soluyor nefes nefese
Bir çocuk gibi ağlıyor mısralarında
Pencerelerinde hayatın vefasızlığı
Yalnızlıklar geçirmiyor gün ışığını içeriye
Aç bir kuş son nefesini veriyor
Tüyü dünyanın yükü kadar ağır.
Sevdalar film şeridi gibi asılmış duvarlarına
Altlarına imzası atılmış yalnızlıkların
Yüreğimde bir şiir soluyor
Zamana dur dercesine bakıyor
Her gün büyüyen anlamsızlıkların içinde
Anlamsızlaştırıyor kendisini de...
Dünya yanlış mı dönüyor ne?
Çoğalan yoksunluklarımız çaresizliklerimiz de ne?
İçimde bir şiir soluyor
Bitkisel hayata giren dostluklara nöbet tutuyor
Ömür avucumuzdaki kar misali
Yürek titriyor.
Allahım görüp göreceğimiz bu mu dünya macerasından
Umutlar hayata kalmak için savaşıyor
Takvimlerden ayrılıklar vuruyor yüzümüze
Oysa öleceğiz gideceğiz en sonunda
Olacağız, sanki hiç yaşanmamış bir hikâye
İçimde bir şiir soluyor,
Gönlün renkleri de grileşiyor soluyor
Sevdalarda küf kokusu
İçimdeki çocuk kaybolmuş çıkmaz bir sokakta
Tebessümler hüzünle sırdaş yürüyor
Hayata inat eder gibi..
Dünyadan bir ömürlük aldıysak kısmetimizi
Kaşıkla verip kepçeyle alıyor hayat!

Bu şiir toplam 401 kez okundu.
14.04.2013 16:03:08

• Yorumlar
• Yorum Yaz