Kübra Özkan (araf)

istanbul

Bir kimsesiz yurt içimde İstanbul
Nefesi ciğerlerimle soluyor.
Bir zifir yitik şehir doğuya kul
Bana sabah batılardan oluyor.

Soğuğun devranında tüten ocak
Dört mevsimi de hep bahar İstanbul.
Cennet resmi, cehennemde ak bucak
Sevgi taşından diyar, acıya dul.

Toprak taş tek ki el uzatmış resul
O ki memleket, asıldır aslına.
İki yanda iki dünya İstanbul
Bir ışık hem ruh hem suret faslına.

Karanlıkta bir aynadır üstümde
Ara ki dünyayı bir aksını bul.
Cehennem közü var beton büstümde
Serin bir yel hayalimde İstanbul…

Bu şiir toplam 805 kez okundu.
2.09.2010 17:22:06

• Yorumlar
• Yorum Yaz