ihsan Gül

GÜLMEYE HASRET KALDIM

Hüzünlü gözlerimden yaş akar iken dayanamam
İçime hüzün çöker ciğerim parçalanır benim
Sızlayan bu ciğerim yara olmuş akıyor
Kanayan yaramda senin sevgilerin var

Durmadan ağlıyorum,kimseye bildirmiyorum
Senin yüzünden çekiyorum benim içim yanıyor
Dost diye tanıdığım arkadaşlarım düşman çıkıyor
Düşmanım vurmuş, dostum da vuruyor içerim kanıyor

Hep içimde saklıyorum bütün çektiğim dertlerimi
Söylemiyorum ,susuyorum, bütün bildiğimi anlatmıyorum
Sevdiğim güldürmedi ise dostlarım mı güldürecek beni
Hiç gülmedim ki, Gülmeye hasret kaldım içerim kanıyor


Düşmanlarım vurdu, babanıza bir de siz vurdunuz
Sizleri sevmek istedim sizler beni de yordunuz
Dizimde derman,kalbimde sabır bırakmadınız
Terk ettiniz de gittiniz beni,şimdi içerim kanıyor

Bedenim titriyor senin sesini duyunca
Gözlerim ağlıyor dayanamıyor ayrılığına
Hep senin sevgin değil mi bize bağlayan
Sende vurdun beni yaşadıkça içerim kanıyor

Mutluluk değil mi senin benden istediğin
Senin ile olmayacak mı benim sevgilerim
Benim sevgilerime de kabul etmiyorsun
Şimdi ben sesiz yaşıyorum içerim kanıyor

15.06.2007
İHSAN GÜL

Bu şiir toplam 671 kez okundu.
18.06.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı