yusuf kenan çetinkaya

SEVGİNİN RENGİ

Kır çiçekleri gibi,
Ne kadar çokmuş sevginin rengi,
Görecek ömrüm varmış
Koklayacak günüm,
Derdi ellerim
birde oğul sevgisi.

Yürek arı misali
Bir bir saklarmış
her petekte ayrı hayalini
kovanlarca çoğaltır
bal edermiş
bal edermiş sevdiğini
sevenini

Ne kadar çokmuş sevginin rengi,
Yaşasada insan
yoz kentlerde
saksıda biber gibi.

Çatısını çattığım
sakındığım sakladığım
açlığını yokladığım
oyy benim baba telaşım
babamdan tatmadığım.

Çoğalırmış insan
yavrusunun gönlüne düştüğü zaman,
akarsu olurmuş
suyu suyuna karıştığı zaman.
Dağ olurmuş,
taze açan çiçeklerini
koynundan çıkarıp
rüzgarlara tuttuğu zaman.

Ebemkuşağı gibi,
Ne kadar çokmuş sevginin rengi
Yaşasada insan en beterini
süzerde takarmış yüzüne
acının ezip geçtiği sevinci

Bu sebeptendir ki oğlum
Rengarenk çizdiğin resimlerde
sakla yeşili
erken tüketme
gün gelecek onunla baba olacak
içinde sevginin rengi

Bu şiir toplam 729 kez okundu.
18.05.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı