AHMET ÇİÇEK

NERELERDESİN

Ufuklar, sonsuzluğun yamacına yaslanmış
Bir de yokluğunun kuytusuna gözlerin
Yollarına düştüm, yürüdükçe uzar yollar
Yürüdükçe kaybolur gözlerin,
nerelerdesin?

Hiç umulmadık bir anda
Zamansız yağmurunla ıslatan sen
Sen misin doğarken utanan güneş
Yakarken ağlatan sen?
Sen misin başıma ak ak düşen
Baharı kışa döndüren sen?
Ah nerelerdesin?

Nehirler neden böyle sessiz akıyor
Zaman neden hep sensiz akıyor...
Ölüm sessiz yanaşırmış limanına
Nehirler mi öldü içinde, ne oldu
Söyle köprüler neden ağlıyor...

Seni sensizliğe gizleme n’olursun
Sokak derbederi eyledin beni
Gittin, zamanı da götürmüşsün peşinden
Bir ateşin kaldı elimde yanar
kavrulurum
Gel birlikte yanalım cehennemin olayım
Sen gideli nerde sabah orda akşam
Mehtabı da sökmüşler eski yerinden
Geceler zifiri karanlık, karardı dünyam
Saatin tik takları nafile vurur yarına
Zaman anlamsız sen olmadan, her şey
yalan

En tatlı sözlerin bile anlamsız
geldiği anı bilir misin sen?
Zoraki tebessümlerle ağladığın oldu mu
hiç?
Gündüzün ışıkları karardı mı
gözlerinde?
Bak işte ben bu hallerdeyim
Ağlamak bile fayda etmez haline
ağlayamazsın
Anlatmak anlamsız gelir bir yerde
derdini, anlatamazsın

Ey adını mahzenlerde gizlemiş sevgili
Sen gideli uyku nedir unuttu şu gözler
Perdeler inmeyedursun akmaya başlar
çeşmeler
Henüz baharı bile geçirmeden
Güller de solar oldu, nerelerdesin

Bütün sokaklar seni saklar benden
Çekilir üstüme koca akşamlar
Peşinden hasretin tutar, nöbetindeyim
artık
Mazinin kuytusuna girmekteyim
Düşerim her defasında düşlerin
ortasına
Sanki bir yerlerden sen çıkıyorsun
Uzanır uzanır ellerim, nerelerdesin

Bu şiir toplam 745 kez okundu.
11.06.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı