Necip Büyükburç (Necip Büyükburç)

KöRDÜGÜM

Son merhalede beni benliğimden kim savar?
Hayret ve hafakana bulandı yerim göğüm.
Üstesinden gelinir hangi zerre nokta var?
Bu alem eşsiz müthiş bir sanatla kördüğüm!

Sonu bulunmaz "somut" ve "soyut" halatları,
Dipsiz benlikten dışa uzanan bir yol izli.
Ah!...kaba bakışlarda kâinat dekorları!
Meçhulde meçhul herşey için içinde gizli.

Eriyen akıl, "öfke" yada "teslim"e döküm,
Çözemeyiştir çözüm iç gömülüştür bâzen,
İnsanın özü ruhta, delik açmak ne mümkün!
"Beni benden kurtarın!" diye ağlayanda "ben".

Hep ahmakça kendimden çıldırarak bıksamda,
Kazınmaz asla kanar benliğin tırnakları,
Ölüp gömülsemde bir,uçup göğe çıksamda,
Görüyorum; her yerde ruhumun tırmıkları...

Necip...

Bu şiir toplam 889 kez okundu.
28.01.2013 09:05:46

• Yorumlar
• Yorum Yaz