Bilal KOMAN

BABAM

Kara gözlü hilal bıyıklı babam
Benim için en değerli adam
Karanlık zifiri odam
Sigaramdaki dumansın babam.

Elimdeki Oltu tespihim sayıklayışımsın sen
Düşlerim hayallerim kâbuslarım babam
Belimdeki on dörtlüm değil benim için ölüm
Duruşum görüşüm her şeyim babam.

Ölüme meydan okurum senin sayende
Yeteneğim cesaretim şanım babam
Kimse yere getiremez benim belimi
Benim korkusuzluğum canım babam

Ölümün sesini duyarcasına
Gelirim seninle sonsuza babam
Alın yazımıza buda yazılmışsa
Uğruna canlar veririm babam

Düşünce menzilim aştı kendini
Seni sanki yanımda görürüm babam
Sonun olmamalı senin yâd elleri
Düşündükçe geçmişe yanarım babam

Bu KOMAN’ın derdimi kalır
Ellerinden bir kez öpünce babam
Hasretin acı canımı alır
Yokluğuna alışmak ölmekmiş babam

Bu şiir toplam 642 kez okundu.
13.01.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı