Bülent Tüsen

Son Vapurdaki Kadın

Son
vapur da
geliyor
sonmuş
gibi
giriyor
limana
yolculara
selâm
veriyor
yolcular
hazırlanıyor
biniliyor
oturuluyor
hareket
zamanı
ediliyor
anlamadan
hareket
koyu yolculuklar başlıyor
vapur zamanı diriliyor
vapur koşturuluyor
zamanın içine yürüyor
vapur yolculuğunda yalnızlık sürdürülüyor
vapur yolcusu dalıyor yalnızlığına
deniz uyuklatılıyor
yalnız bir su yorgun ayakları itiyor
başlıyor konuşmaya zaman
sahil uzak uzak diriltiyor sessizliğini kaderin
yeni bir sona doğru vapur ilerletiliyor
yeni bir başlangıca doğru vapur yürüyor
karşı yeni kıyıda karşılaşmalar başlıyor
vapur tekrar yorgun argın yeni limanına yaklaşıyor
tamamlanıyor
su yalnızlık ve sessiz rıhtımda son buluyor


Ve o kadın rıhtımlarda bekleşen
Rıhtımlar boyu ağlayan
Kan kadının silüeti
Yavrulayan
Çocuk bakışı şehri gömen yalnızlığa
Ağlayan
Yolculuk boyunca

Bu şiir toplam 704 kez okundu.
12.04.2014 14:20:30

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı