Karanlık çökünce gece odama
mum ışıkları hatırlatır seni bana.
güzel gözlerini, esmer tenini,
mum ışıkları yaklaştırır bana.
her biri sarar odamın içini
her yerde sen varsın sanki.
bana bakıyor,
bana yaklaşıyor,
bana dokunuyorsun.
mumlar sönünce birer birer
sen de uzaklaşıyorsun benden.
artık ne görebiliyor, ne de
dokunabiliyorum sana
seni görebilmem için mum gönder ordan bana.