Cuma Soylu

yokluk belası

Yokluk belası

Sivas İmranlının ısız köyünden
Çıktım sonu belirsiz bir yola
Kafamı çevirdim sağa sola
İstanbul büyük kent dediler

Asık bir yüzle durak indiler
Selam saha belirsiz doludizgin
Kimi üşümüş kimi üzgün
İstanbul büyük kent dediler

Paltom yok palanım yok
Arayanım yok soranım yok
Ayak kabım var tabanı yok
İstanbul büyük kent dediler

Beni burada babam görse tanımaz
Anamı soran çok elimden tutan olmaz
Yokluk sadık dost benden utanmaz
İstanbul büyük kent dediler

Soylu özledim ayran ile soğanı
Belirsiz burada bir birini soyanı
Bu yokluğu bir daha kapıya koyanı
İstanbul büyük kent dediler

Cuma soylu /14/10/2007

Bu şiir toplam 547 kez okundu.
14.10.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı