Ümit Zafer Bağcı

Sevgiliden İhanet Senfonisi

Hoyrat gecelerin teninde saklı düşlerim
Son köpüğüyle tutunuyorum geceye şekersiz kahvemin
Seni anımsar gibi oluyorum
Kürtaja uğruyor sana dair doğmamış ümitlerim
Sonra tekrar tokmağına asılıyorsun gıcırdayan düşlerimin
Kopacağını bile bile tutunuyorsun seni iplediğim günlere
Söyle, ne kadar ödüyorsun beni görebilmek için gecelere

Her damlasını saysan neye yarar yarası tuzlu denizlerin
Kokar mı sanarsın papatyalı gecelerin
Yalanların kuyruğunda sancılı bana dair gerçeğin
Ne anlamı var nefrete gebe kalmış sevginin

Ay tanrıçası gözlerine yazmıştım gecenin künyesini
İblisin yelpazesi olup serinletmiştin içimi
Cenneti arzularken zebanilerle nişanlamıştın beni
Sen sevdayı gösterip çivilemiştin yüreğime ihaneti
Sonra ağlatmak istemiştin seni yansıttı diye göz bebeklerimi

Dar ağacında canlanan meyve kadar umutluydum
İhanetinin üzerinden güneşe rağmen bulutluydum
Gidişinin ardından bağıran bir suskundum
Ben senin hançerinle kalbimin varlığını bulmuştum

Kapıyorum tekrar gözlerimi ölüme staj yaparmışçasına
Bırakıyorum kendimi karanlığında saklandığın geceye
Seni anımsar gibi oluyorum
Ölü doğuyor gözleri sana yüreği bana benzeyen sevdam

Bu şiir toplam 402 kez okundu.
16.05.2013 13:40:29

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı