Abdullah Arslan

SIIR BIRAKTIM OGUL

sana saraylar koskler birakamadim ogul
bankalarda hesabimda yok
ankaralarda dayimda
ama siirler biraktim ogul
hasret kokan.ozlem kokan
dag deldim vakit vakit
collerde dolandim
gelin gozundeki yas oldum
ferhatlara arkadas
bazen isyankar oldum
bas kaldirdim bozuk duzene
sahil kenarinda raki ictim
ic gecirdim sevgiyle dolu gozlere
kayboldum saclarda esen ruzgarda
bir cift gozdeki dalgalarda boguldum
sana asklar dolu siirler biraktim ogul
sozum kesildi bazen
kalemim tabancam oldu
bazen dag basinda cicek olup actim
bazen asktan korkup kactim
ask bana zor geldi ogul
ayriligi bagrimi delen kor geldi
oku ogul siir oku
yazki daglari cinlatsin
yazki lezzetini alasin yazmanin
bir tutkudur ogul siir
bir bagimlilik
siperdir ogul tanklara
kara kursunlara feryattir
merttir ogul siir
namerte boyun eymeyen
nikahtir ogul gerdege girmeyen
ben sermayem oldu
yegane askim,tutkum
vuruldugum kiz oldu
kavusamadigim sevgili
candarmalarin copu oldu
polislerin kelepcesi
ama su fani dunyada
yasamamin gerekcesi
beni avutan oldu
beni buyuten
sazim oldu,sozum oldu
ben sana biraktim yazilarimi
okumak isteyen siirseverlere
sana sermayelerin en guzelini biraktim ogul
siir biraktim

Bu şiir toplam 910 kez okundu.
19.08.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı