Rıfat Kurtoğlu

Ağlama

Gidenler dönmüyor, bu meçhûl yoldan,
Boş yere peşimden, bakıp ağlama…
Yazan böyle yazmış, ne gelir elden?
Başımda gözyaşı, döküp ağlama…

Yasımı sen değil, sensizlik tutsun,
Gün hayale doğsun, ay düşle batsın,
Boşver beni gülüm, “kader” de gitsin,
Her şeyi kafana, takıp ağlama…

Aylar ulandıkça, yeni bir yıla,
Her şafağın, umut borcu, var kula,
Ayrılık bağrını, kavursa bile,
Hasretimi çekip, çekip ağlama…

Silemez de zaman, gönül yurdundan,
Unutmazsan bir gün, dünya derdinden,
Vuslat vuran, saatlerin, ardından,
“Umudu nöbete, dikip” ağlama…

Söylemek kolay da, yaşamak acı,
İcat olmadı bu, derdin ilacı,
El olanda kardeş, oğul, kız, bacı,
Üzülüp, boynunu,büküp ağlama…

“KURTOĞLU sözünde, durmadı.” diye,
“Dünyada murada, ermedi.” diye,
“Garibim gün yüzü, görmedi.” diye,
Ardımdan ağıtlar, yakıp ağlama…

Bu şiir toplam 909 kez okundu.
22.07.2011 13:31:50

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı