AYŞEGÜL

GALİBA DÜŞÜYORUM

Ne oluyor, neden uyandım ben?
Anneciğim tut beni, ellerimim sıkıca tut,
Galiba düşüyorum!
Acele et, sona hızla yaklaşıyorum.

Düşüyorum, bataklığın tam ortasına.
Sonumu bilmiyorum ki anne!
Sadece geri dönmeyeceğimi biliyorum.
Ama eğer dönersem geriye,
Sımsıkı sarılırım, o sıcak tenine

Anne ne yapacağım ben şimdi?
Hiç bilmediğim bu yerde.
Anne, canım acıyor düştükçe.
Nereye düşeceğimi hiç bilmiyorum.
Belki bir okyanusa katılıp,
Sonsuzlukta yok olacağım.
Belki de yüreği kanayan birinde
Gözyaşı olacağım.

Anne galiba sona yaklaştım.
Korkuyorum.
Ve düşüyorum.

Neresi, neresi burası!
Galiba bir ırmaktayım.
Evet, evet bir ırmak burası.
Ama şimdi ben,
Ne içine atıldığım bu ırmağa aidim,
Ne de düştüğüm bulutuma.

Anneciğim bilmiyorum nereye gittiğimi,
Mecburen ırmağın derin sularını takip ediyorum
Boşluktayım ve yapayalnızım artık.
Başımı çarptığım taş, beni yaraladı anne.

Keşke, keşke geri dönebilsem anne.
Sımsıkı kollarında uyuyabilsem.
Bir dönüş yolu var mı acaba?
Düşen damlalara sorsam,
Alırlar mı beni yanlarına?

Çarem yok artık anne.
Mecburum her yolu deneyeceğim artık.
Biliyorum anne.
Her umudun kişiliğimden bir parça koparacağını.
Ve yine biliyorum anne.
Her umudun beni belirsizliğe sürükleyeceğini,
Artık özümü kaybettireceğini.
Ne olur kızma bana anne.

Asıl yolun sonuna şimdi geldim anne.
Kayboluyorum.
Sonsuzluğa buhar olup katılıyorum

Bu şiir toplam 667 kez okundu.
9.06.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı