EMİNE BİNGÖL

SEVİLMEDEN SEVDİM

Şimdi karşımdasın, ama susuyorum.
Elimde karanlıkların ateş kalemi
Ve sözlerimin işleneceği kara defterler…
Sana sadece söylemem gerekenleri söyleyeceğim
Küçük kalbimin en büyük parçasının sahibi…

Sen deliler gibi sevmenin ne olduğunu
Güçsüz ve yorgun yüreğinle
Ölümüne mücadele etmenin nasıl olduğunu
Aşk uğruna nelerin göze alınacağını biliyor musun?
Sen hiç aşkı aşığının gözlerine bakarak yaşadın mı?
Senin kalbin sevdiğini görünce deliler gibi çarptı mı?
Sen ona mektup yazarken içten; kötü bir şey yapmış gibi kızardın mı?
Sen bu hayatı sana yapılan bir işkence gibi yaşadın mı?
Sen ona “seni seviyorum “ diyemenin
Kalbinden geçen eşsiz sözleri söyleyemenin pişmanlığını yaşadın mı?
Sen bir gündüzünü bile onu düşünmeden
Bir gece bile olsun onun için ağlamadan
Biran olsun onu aklından çıkarak kalbini aydınlıklar içine attın mı?
Sen hiç aşkı istemeden yaşadın mı?
Sen hiç sevilmeden sevdin mi?
Sen hiç sorgusuz sualsiz karanlıklara terkedildin mi?
Ben bunları yaşadım,sevilmeden sevdim ve karanlıklara terkedildim.
Sen hiç birisine ölümüne bağlandın mı?
Onu bir haayat bağı yaptın mı?
Sen sevdiğine gözün yaşlı iken sevgi dolu baktın mı?
Sen hiç aşkın lanetlediği bu hayatta yaşamadan öldün mü?
Sen hiç aşkın için durmadan ağladın mı?
Sen hiç aşık olduğun için “salak” yerine konuldun mu?
Ben seni gerçekten sevdiğim için bunların hepsini yaşadım sevgilim.
Peki sen sordun mu kendine; “bu kız beni gerçekten mi sevdi” diye?
Peki sen acılar içinde kıvranan bu kızın bir kalbi var dedin mi?
Sen hiç bu kız “insan dedin mi”
Hayır, demedin. Eğer deseydin bu kelimeler bu kağıda göz yaşlarımla işlenmezdi.

Söyle kırık kalbimin sahibi;
Sen hiç sevdiğini görünce;ağlarken sevindin mi?
Sen hiç sevilmeden sevmeye cesaret ettin mi?
Sen hiç seni yargılayan aşkı yargılamaya yeltendin mi?
Eğer sende lanet olasıca bu hayatta bunları yaşasaydın
Biraz olsun beni anlardın , en azından beni anlamaya çalışırdın…

Seni hala suçlayamıyorum kalbimin padişahı.
Çünkü; sen bana “beni sev” demedin ki.
Tüm bu suçlar benim.suçlu olan ben karanlıkların solgun çiçeği,
Suçsuz olan sen ise; aydınlıkların sahibisin sevgilim.

Gözlerimden bir nehir gibi akan gözyaşlarımın
Kalbimin bir cam gibi kırılıp parçalanmsının
Seni sevdiğim için ölümüne ölümüne çektiğim acıların
Hesabını sana soramam!... Ben bunu yapamam!...


Sen beni bir hiç gibi görsen bile
Sana olan sonsuz aşkımı değersiz kılsan bile
Zalim bir hakim gibi seni suçlayıp yargılayamam.
Ben bu hakkı kendimde bulamam…

Ben artık;ölümün dostu,aşkın mahkûmuyum
Ve aşk beni sorgusuz sualsiz cezalandırdı.
Çaresizim!... Elimi kolumu bağladı.
Yarın yada yarınlardan sonra
Asacaklar beni sevilmeden seven aşıkların darağacına!...

Bu şiir toplam 992 kez okundu.
12.05.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı