Gülçin TİMUR

Feride Hanım

mahallenin goncagülüydü feride hanım.
her sabah bakkaldan aldığı taze ekmeği ve elli gram bayaz peyniriyle
başlardı küçük hayatı o gün.
siyah saçları vardı feride hanım''ın
öyle siyahtı ki bahtı nın rengini bile saklamaya yeterdi.
ya gözleri;
o kadar buğulu bakan kaç çift göz vardırki acaba?
küçük balkonunda yetiştirdiği gülleri
hiç açmazdı,hep gonca kalırdı.
yumuk yumuk elleriyle okşarken onları,
bir anne kadar büyürdü kocaman yüreği.
o kadar güzeldiki gamzeleri;
içine gömmüştü hayatın tüm zorluklarını,
yaşadığı tüm acıları..
belki belli etmiyordu ama yaşamayı hiç sevmemişti feride hanım.
öyle ki;ölüm gelip de kapısını çaldığı an,
hiç tereddüt etmeden aldı içeriye onu
ve en kıymetli dostu belledi ölümü.
o gün bugündür feride hanım''ı
buğulu gözleriyle selamlarız her sabah balkonundan.

Bu şiir toplam 762 kez okundu.
13.01.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı