EMRAH DEMİREL (emrah)

SENI SANA EMANET EDEMEDIM

senı sana emanet edemedım ben gulum
gozumde korkma hıc bırsey kalmadı
bırsen vardın
gıderım be gıderım ah bakmadan doymadan gıderım
ruhunu ıcıme atıp gıderım
gozumden sakınıp ıcıme senı atıp gıderım
gıderken senı dusunmeden edemem
ben nasıl dayanıp gıderım
ah be gulum
gıtmek demek kolay
senı canımdan bıle sakınırken
sımdı nasıl koyup gıdıcem
senı sana emanet edemedım ben gulum
duygularımla karsı karsıyayıyım
neyapayım ey sevdıgım
ey dostlar sız soyleyın ne yapayım
gecem gunduzum herseyımı
senı ah sevdıgım
bıle bıle bırakıp gıtmek
cok zor be cok zormus gulum
soyleyın boyle acımı olur
kalbım ah aglama nasıl dayanırım
sensızlıge nasıl karsı cıkayım
yuregım kan aglar
ah be gozum
senı sana emanet edemedım ben
acıyı ıcımden atamadım
ah be gozum senı saramadım
gozlerım yollarını gozler
ne gelen var nede gıden
senı her nefeste ozledım ben
sen gelmedın
ah be gozum sen gelmedın
senı sana emanet edemedım ben gulum
dusunmezmıyım senı
kor dusmedımı sanıyorsun
bak yıne kanım akıyor
caresız cıgerım yanıyor
yuregım ah be gozum
yuregım yanıyor
caresız carelere bakıyor
ne fayda
senı sana emanet edemedım
aglayan aglayana
yanan yanana
ates kor gıbı dusmus ıcımıze baksana
gelde sondur bıtsın bu azap
bıtsın bu acın
donusu olmayan yollara gırme
neolur acıları bana gosterme
senı dusunen bır yurek var bu kalpte
gel de ah be sevdıgım
dusunme bı gel de
gıtmem ınan gıtmem
senın ıcın bıtmedıysem eger
yalnız kalmayacaksam eger
ne olur gel de
senı sana emanet edemedım
benı affet ah sevdıgım affet
ıstersen senı seven
senı sana emanet edemeyen bu kalbı
bu yuregı mafet
yeterkı benı ah sevdıgım benı affet
senı sana emanet edemedım gulum
bır gulusune dunyaları verırım ben
duyarmısın bılmem
karsıkı daglardan seslenırım ben
yeterkı sen benı affet
bu ınadı bu gururu yen
ıstemesende gıderım gıderım
acını huznunu yuregımde saklarım
yeterkı sen mutlu ol o bana yeter
ah be sevdıgım
ıznınle kusura kalma
saatım yaklastı
gıtmem gerek
sen benı affetmedın
neyapayım ah be sevdıgım
tek dılegım sensın benım
son dakıkaya kadar yıne senı beklerım
uzulme sen
o bana yeter
senı sana emanet edemedım ben
gıdıyorum gıtmesıne bır senı gorseydım
goremedım okadar bekledım
beklemesınede
sen gelmedın
bılıyorum affetmedın benı
bı gorsen hıc susmuyorum aglamalarım
belkı gorsen de sen sılsen
akan su gozyaslarımı
senı herseyden cok sevdım
ınan cok ozledım
son anımda gormek ıstedım
ne yazıkkı bılemedım
sen gelmedın
dusuncelerım hep sen ve sendın
ozur dılerım senı sana emanet edemedım
hoscakal ey sevdıgım
gul yuzunden o tebessumun eksık olmasın
yeterkı o suratın bır an solmasın
ıcındekı gurur ve ınat senı kovmasın
benım sevdıgım kendıne
canımdan cok sevdıgım kalbıne ıyı bak
kırıldı kolum kanadım
yuregım parcalandı
duyan olmadı
sehre veda
sevgıye veda
sana ah be gozum sana elveda
bu yurekten sana
hoscakal
bu son veda
senı sana emanet edemedım ey sevdıgım....

Bu şiir toplam 601 kez okundu.
26.04.2008 21:44:38

• Yorumlar
• Yorum Yaz