sef sef (sefsef)

Sensiz ilk Gün

Sensiz ilk güne doğdum
Uyandım sırılsıklam
Zırıl zırıl ağlıyorum
Hiçbirşey bilmez...

Hani sıcak soğuk oynamak
Sen evdesin içim ateş
Sen uzaksın buz içim
Hiçbirşey hissetmez...

Hani tutardık güneşi
Anlatırdık inanmazlar
Biz bilirdik bizi biz
İçimizdeki yedivereni

Çok yürüdüm sonra
Kızdığımı dedim kendime
Hayalinle konuştum
O uzanan yollarda

Çocuksu bir yanım var
Çokcuk gibi sevme beni
Şehvetim tebimdr var
Dokunsan bir anlarsın

Farklı şehirlerde
Baş başka gözlerle
Beslesem seni
Çürüyen bu bedenimle...

Tüket be ömrümü
Al harca ne kaldıysa
Ekmedik tohumları
Biz bir türlü büyümedik

Ağla belli etmeden
Başla haykırarak gülmüye
Sonra bırak yaşlarını
Mutluluğunu kıskansınlar...

Bu şiir toplam 124 kez okundu.
11.02.2019 22:31:03

• Yorumlar
• Yorum Yaz