sef sef (sefsef)

Yalnız Ev

Her an ölmem gerekli hissediyorum
Kapana kısılmış bir hayat,
Umudum güneşle doğar onla batar
Çiseliyor yüreğim kararıyor.
Yaşamayı da çok isterdim senle
Karanlık bir sokakta iki sokak lambası
Her gün birbirlerine bakan
Asla tanışamayan
Midemde sızıyor acıyor
Kayıtsız kalamıyorum acıya
Acımalı her yanım seviyorum
Koşuyorum uzun aradan sonra
Geç kaldığım hayat bana bakıyor
Bakıyor sadece, mutluluklar diliyor
Sıkıştığım bir odam var sapsarı her yer
Perde duvar kül tablası sapsarı
Aralasam mı pencereyi üşür müyüm
Yoksa dışarı mı çıksam yaşar mıyım
Kim sesleniyor tanıdık bir ses sanki
Hiçbir şey söylemiyor beni içeren
Aynı evdeyiz evet bu sesle biliyorum
Sevdiğim bir ses mi ? Alıştığım mı ?
Tanıdık bir yüz bakıyor hiç tanımadığım
Evet bakıyor öyle dönüyor ardını
Gitmeden söylesem bağırsam,
Ortak olur mu mutsuzluğuma,
Anlar mı taşıyamadığım bu bedeni,
Yalan mı söylesem,
Bağırsam seni seviyorum diye
Bağırsam ben ölüyorum mu desem.

Bu şiir toplam 135 kez okundu.
11.02.2019 22:30:36

• Yorumlar
• Yorum Yaz