Avni Temiz (avnitemiz)

SUSMAK ZORUNDA KALDIM

Ne söylesem bozulup, ne yazsam kızıyorsun,
Dilimin frenine, basmak zorunda kaldım.
Her sözümü eleyip, süzgeçten süzüyorsun,
Senle baş edemedim, susmak zorunda kaldım.

Ben ki senin aşkınla, ömür boyu yanmışım,
Gece gündüz hayale, rüyalara dalmışım,
Kadere boyun büküp, yıllarca ağlamışım,
Sen mutlu ol diyerek, susmak zorunda kaldım.

Kıymetimi anlarsın, iş işten geçtiğinde,
Kıymet bilmez birinin, eline düştüğünde,
Bir gün burnundan gelir, anandan emdiğinde,
Bunları diyemedim, susmak zorunda kaldım.

Hey gidi yalan dünya, yaşamakta mı yalan,
Aşk bağında sevgiyi insan eder mi talan,
Geçer bak Üsküdar’ı senden o atı alan,
Çözdüm de bilmeceyi, susmak zorunda kaldım.

Zaman dursun isterdim, seninle konuşurken,
En mutlu insan bendim, düşlerde buluşurken,
Gece gündüz adını, kalbimde haykırırken,
Kimse duymasın diye, susmak zorunda kaldım.

29.11.2011
Avni Temiz

Bu şiir toplam 522 kez okundu.
12.12.2013 15:43:54

• Yorumlar
• Yorum Yaz