ismail cica (sahil)

anımsamam.

karadut
kararan karadutlar
karadutlar vardı bu bahçede sen vardın
beni görmeyen gözlerin vardı
dutlar yenirken ancak gelirdim belki aklına
gülümserdin bana yine bakmadan
rengini karadutlardan almıştı şarabî rengini
etlidudakların ancak gülerken belli ederdi
karadutum çatalkaram deyemem

o dize bir üstadımıza ait dizedir
sıksık senin için yettiğimce yüksek söylerdim
ben üç yaş büyüktüm sen onsekizindeydin
bak geçiverdi seneler süreç değişir mi hiç

kaç ton o duttan yedim sen yokken
bazen görünürdün kaybolurdun bazen
buymuş meğer sevda denilen karası hariç
girme kanıma diye sana kerrelerce söyledim

sen sevdalı bense karalısıydım bu sevdanın
karadutlar nasıl aklıma gelir şimdi benim
karadutlar yerken başkasıyla yavukluymuşsun
bana söylemedin söylemedin mi hiç anımsamam

sana nasıl karadut denilir sen nasıl böyle temiz(!) sin
daha neler neler söylenir ama seviyemiz denk değil
karadutum çatalkaram diyemem de ustam darılır belki
ne sen ne karadutlar kabahat sadece bendedir bende.1959.Nazilli.İ.Cica

Bu şiir toplam 617 kez okundu.
5.02.2011 15:45:49

• Yorumlar
• Yorum Yaz