cemela cemela (cemela)

İstanbul

lanet olsun sana istanbul
yedi tepende kurulmus
aç kurtların sofrası
daha rüzgara uçurtma tutmamış
çocukların kan kırmızı hayelleri ile besleniyor
karanlık çağlardan gelen arsız efendilerin

lanet olsun sana istanbul
açlıktan tükenmis kalplerin yattığı köprülerin
boğazındaki mavilik kirli karanlığa bürünmüs
ızdırap nehirlerinden akan gozyaşları ile,
akşamları saçtığın sahte kıvılcımlar
sanki bir yosmanın gözlerinden çalınmış
nerde senin altından taşın toprağın
üzerinde mevye veren
bir dikili ağacın bile kalmamış

ben seni bunun için mi korudum,
gömdüm binlerce canı sırtlarıma

lanet olsun sana istanbul
sen benim evladım değilsin
efendilerin sölenlerde kan içsin
bembeyaz gelinliğin kirlensin
kapını çalanı kovasın diyemi

işgallere siper oldum,
binbir yokluklara ğöğüs gerdim
yemedim, icmedim
yeterki sen yesil tepelerinde,
mavi gözlerinle gülesin diye

ben seni bu günler içinmi büyüttüm
asırlardir çektigim anadolunun ızdırabından
lanet olsun sana İstanbul

CEMELA

Bu şiir toplam 890 kez okundu.
30.07.2010 23:02:30

• Yorumlar
• Yorum Yaz