YALÇIN GÜLER (aydınlıkukala)

isimsiz şiirler

Ben içerledikçe nemlenir bulut.
Ağulanır gök.
Her şey bulabilir kendini bende.
Bir sen….
Olmayan gözlerimle bakarsın resimlere.

Kelimeler duyacaksın,
Ağzımda ,kırılmış sözcüklerden.
Tutsağıyım kuşatma esaretlerin.
Kuşları sevmem.
Ölülerdir onları çoğaltan…
Yağmur mudur ,
Seni bunca aklıma düşüren.
Sana
Dar vakitlerde sakladığım sevdayı bıraktım..
Geniş zamanlarda yoktu sesi aşkın.
Bütün kaypak türküler benden ağırdı.
Sesi geliyor sevdası uzatılmış çocukların.

Esirim, olmadım ama tutsağı kelebek ölülerine karşı örümceklerin.
Benliğimi simitçi tezgahlarında çoktandır sattım.
Ram olurum sırtta taşınan her kuş ölüsü için.
Uzar ellerim kendimden büyük bir köşk içinde.
Malumun , olmadı köşklerim senin gönlünde.

Asılsız bir yağmurda yürüdü herkes.
Vatansızdır sevda yolunda ölen her asker.
Cehennem, kendi içinde taşıyan benim için,
Issızlıktan öte , aynaların benzinde kaldı.

Seni dinlerken , kırılmış bir cam olur silüetim.
Emeklemeyi öğrenirim soysuzlar ülkesinde.
Vadiler dolusu ve kan dolusu dizeler…
Dağlıydı ölüm, bütün dillerde.
Alnını aç, yağmur değsin, sert olur ayrılığın rüzgarı.

İçimden ölümü kaldır.
Çoraklaşmış topraklar olsun sürdüğün gönüller.
İnlesin damarlardan akan her küstah ayrılık.
Nasıl olsa bir gün ben içerlerken nemlenen bulutlar,

Alırlar bu ayrılığın da ahını.

Yalçın GÜLER
13.04. 2007
(İsimsiz şiirler)
(18)

Bu şiir toplam 2.990 kez okundu.
22.06.2007 14:13:56

• Yorumlar
• Yorum Yaz