Yine geç kaldı yalnızlığımız randevusuna
Tam da son demine gelmişken akşam
Hüzün,yok satıyor adeta
Görünmez yanındayız dünyanın
Hep güneş tutulmasına rastgeldi,
aşklarımız...
Yaşayamadık doyasıya
Önümüzde çocukluğumuzdan kalma hüzün
Ardımızda hayatın mutlu son kareleri
Atılır boğazımıza ağlamaklı birer düğüm
Ve alınır altımızdan,
Ömrümüzün tüm tabureleri