sarp alparslan (fobe)
YAZGI 2
O SONU BELLİ YOLDA NİYE KOŞTUM Kİ BEN
OYSA GÜLLER KIRMIZI LALELER BEYAZDI
İÇİMDE EZİLMİŞ KIR ÇİÇEKLERİ VARDI
KAÇ DURAK MUTSUZLUK GEÇTİM BEN
GÜLLER KIRMIZIYMIŞ
LALELER BEYAZMIŞ
DÜNYA VARMIŞ
YOKMUŞ
SOĞUMUŞ GÜMÜŞDEN İÇİM DIŞIM
DONMUŞ, ERİMİŞ
BUGÜN PAZARMIŞ
YARIN PAZARTESİYMİŞ
ARTIK O GÖNÜL BENDEYMİŞ
DEĞİLMİŞ
HAYIR !
KENDİME ÖZGÜR
KENDİME HÜR
BU SON YANLIZLIĞIMDI
BU DA BİTTİ ŞÜKÜR
ŞİMDİ
HERŞEYİ BIRAKIP ARDIMDA
O SUNU BELLİ YOLDA
ARTIK SONA GELDİM BEN
KİMSE ÜZÜLMESİN ARKAMDAN
BOYNU BÜKÜK BİR MENEKŞEYDİ DESİNLER
AYRILIK ÖLÜMCÜL DE OLSA SEVDİ DESİNLER
HERŞEY KAYBOLUP IŞIKLAR KARARIRKEN
GÜN ALTINDA BUĞDAY EKİNLER SARARIRKEN
KİMSE ÜZÜLMESİN ARDIMDAM
NERDE OLSA ÖLÜRÜM BEN
Bu şiir toplam 532 kez okundu.
7.09.2007 20:47:22