Halil Kanargı
HER ZAMAN YALNIZ 1982
otobüs düşmüş yollara
benim yerime yürüyor.
birazcık rahat için
bir durakta duruyor.
açık penceresinden bakıyorum dışarıya
uzakta, çok uzakta
yapyalnız, bir çam ağacı
çıplak tepede, abide gibi.
nağmeli bir kaval sesi, koyu gölgesinde
meleyen kuzular,
barınak olmuş sürüye, çobana
şimdi yalnız değil belki
çobanla sürü gidince
yalnız kalacak.
uzak ufuklarda bir gökkuşağı
içinde harmanlanmış renkler,
rüzgarın belli belirsiz uğultusu
nağmeli bir kaval sesi gelene kadar,
koyu gölgesiyle
yapayalnız kalacak.
Bu şiir toplam 517 kez okundu.
11.07.2006