Kubilay SEYFİ

Neşeli ama Üzgün Yakın ama Uzak

Neşeli ama Üzgün Yakın ama Uzak

Kendi halindeydi sesizliği üzgünlüğündendi yada yalnızlığından
Kader ağlarını çok küçükken örmüştü en sancılısından
Soramıyordum inceden sızısını ama neşesine katılıp gülüyodum hep
Nerden bilebilirdim ilk gördüğümde,kahpe hayatın çemberinden geçtiğini hep

Nede çok şey sığdırmıştı üç kişilik hayatına
Söyleyemedim bir türlü;bende katılmak istiyorum bacım senin bu sancına..
Hayalkırıklıkları , acımasız hayat , yorgun bakan gözler
Gözlerinin içine baktıkça,söylüyordu sanki bu kişi mutlu günleri özler.

Hayat onada sillesini vurmuş en derinden
Üzmüş defalarca yaralamış narin yüreğini en derinden
Dert sırdaşım,kan kardeşim,hayatdaşım
Sanmaki seni yarı yolda bırakanlardan olacağım

Yinede başın yere eğilmesin yoldaşım
Yalnızlığın ve hüzünlü sessizliğin senin rengin oldu arkadaşım
Sanma ki hayat hep kahpeliğini sunacak
Sanada gelecek felaha ermenin zamanı sabret diyor yaradan ancak

Gözünden yaş düşmesin sana gelen bana gelsin
Ama seninle haykırmak istiyorum şunu,nerdeyse hayatın lezzeti gelsin artık gelsin
Gözyaşların boynuna inci ruhuna taç olsun
Dertlerin ayağına paspas cennetin kapısına köprü olsun.

Nuriye Kılıç Kardeşime Sevgilerimle ..

Kubilay Seyfi

Bu şiir toplam 875 kez okundu.
25.10.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı