Gürkan Karanfil

SİİRDEMETİ

Soğuk odamın sesliğinde elime aldığım kalemin
Mürekkep iziydi beyaz Safalarda gördüklerin
Her anının, her sevginin umuduydu mürekkebimden dökülen
İşte o zaman içimdeki sevgi kırıntıları döküldü tek tek

Ferdi; suskunluğun sonundaki yolcu gibiydi
Arada yankılan ses gibi çarpardı yüzümüze
Ve biz onu ezgilenen şarkılarda sevdik
Şiirlerde yaşadık onun sevgiye bakan gözlerini

Baki; nasıl anlatılır şiirle işlenen nakışları
Kaleminden dökülen acının sevincin mührünü
Bir yandan aşık öte yanda çile çekerken gözlerini
Nasıl anlatabilirdim senin kalbindeki güzelliği

Mine; bazen hayat içinde bir damlasın
Bazen de bir okyanusun sonsuzlukta
Ama bunu biliyorum ki içimizde bir kalpsin
Her zaman atmaya devam edeceksin mine abla

Soner; doldur kadehlere sevgi sözcüklerini
İçelim birlikte son damlasına kadar
Yankılansın senin sesinden aşkın büyüklüğü
Duysun sevgiye muhtaç olan her kez Soner

Gecenin ayazlığında elimde ki kalemin mürekkebi bitmişti
Ve ben üşüyordum yalnızlığımda dakikaların saatlere dönüştüğü
O hiç bitmeyecek şiir demeti güzelliğinde
Arada onların gülümsemesini görüyorum rüyalarımda

Bu şiir toplam 430 kez okundu.
6.01.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı